مسافر

یکی دو ساعت مانده بود به اذان صبح که پیاده روی مان را از حرم امیرالمومنین ^{علیه السلام} شروع کردیم. راه را بلد نبودیم و نمی دانستیم چطور باید خودمان را به جاده اصلی نجف-کربلا برسانیم. اطراف حرم نه خبری از عمودهای شماره دار بود و نه سیل جمعیتی که به سمت خاصی حرکت کنند و راهنمایمان باشند. سر هر دو راهی از آدم های درحال گذر با عربی دست و پا شکسته ای می پرسیدیم: «کربلا از کدام طرف است؟»

(از خاطرات پیاده روی اربعین پارسال)